Anders zijn…..
Waarom….vraag ik me vaak af. Waarom kunnen mensen elkaar niet in hun waarde laten? Waarom keer je je tegen iemand die anders is dan je zelf bent, iemand die zich anders voelt. Het is de harde werkelijkheid dat dit nog steeds gebeurt, niet alleen in landen ver weg, maar ook dichtbij, vlakbij huis.
Als kind voelde ik me anders, kon niet echt de aansluiting vinden met andere kinderen, paste me aan, om die aansluiting op een bepaalde manier wel te kunnen ervaren, maar toch, het was niet de echte verbinding die ik zocht. Ik snapte niet wat er met mij was, waarom voelde het toch zo?
Ik dacht een antwoord gevonden te hebben toen ik ontdekte dat ik lesbisch ben, wat een opluchting zeg! Ik was begin 20 en ik dacht het te weten! Tegelijkertijd met de opluchting kwam ook de onzekerheid: hoe gaan anderen op me reageren? Hoe ga ik dit kenbaar maken? Eén ding was zeker, ik zou dat niet voor me gaan houden, dat kon ik ook niet.
De mensen die dichtbij me stonden heb ik het zelf verteld. Voor hen was het wel even schrikken, maar ik kreeg al snel de boodschap dat ik gewoon was wie ik was en ik voelde me gesteund.
Daarna had ik er geen grip meer op, het ging al snel als een lopend vuurtje buiten mij om. Mijn eerste ervaring vormde een enorm contrast met wat me vervolgens nog te wachten stond. In het dorp waar ik opgegroeid was, werd het door veel mensen als zonde gezien. Ik werd nagekeken op straat, er werd over me gesproken en ik werd in een hoek gezet, ik mocht er niet bij horen, tenminste niet als ik mezelf zou zijn. De impact daarvan is enorm geweest. Ik ben min of meer gevlucht, niet alleen uit mijn woonplaats, ook deels in mezelf, naar binnen toe.
Ik besef pas sinds een paar jaar wat de werkelijke impact van deze ervaring is geweest als het gaat om zichtbaar zijn, mezelf zijn. Het anders voelen bleef een rol spelen, geaardheid bleek niet het gehele verhaal. Op het moment dat ik over hooggevoeligheid ging lezen (ongeveer 2003) en me daarin herkende, besefte ik me dat ik ook daarin anders was dan anderen. Waar ik aangaande geaardheid destijds zo overtuigd was dat ik daarmee “uit de kast” zou komen, was het tegendeel het geval over deze eigenschap. Anderen, buiten mijn vertrouwde omgeving, konden het maar beter niet weten. Ik paste me aan, liet mezelf niet zien en dat vrat energie, ook al had ik dat op dat moment niet door.
Er bleef wel altijd een stemmetje aanwezig die me zei dat ik er iets mee moest, vooral toen ik ging merken dat er meer mensen om mij heen waren met dezelfde eigenschappen, die daar niet in erkend werden. Als ik voor die mensen iets wilde betekenen, bracht dat ook met zich mee dat ik zelf moest gaan delen over hooggevoeligheid. Voorzichtig ben ik de stappen gaan zetten om weer zichtbaar te worden, voor de ander en voor mezelf, om mezelf helemaal te laten zien zoals ik echt in elkaar zit en ik kan je zeggen, voor mij voelt het fantastisch!
Tijdens mijn opleiding tot hooggevoeligheidsdeskundige leerde ik mezelf nog beter kennen en werd ik gewezen op hoogbegaafdheid. Op dat moment werd viel er nog meer op z’n plek. Het anders voelen had ook daarmee te maken. Tegelijkertijd hielp het herkennen en erkennen van hoogbegaafdheid me om mezelf te kunnen zijn en zichtbaar te worden.
Op mijn pad heb ik geleerd hoe belangrijk het is om jezelf te kunnen zijn, ook al zijn er anderen die moeite hebben met mensen die “anders” zijn, anders geaard, anders bedraad of op wat voor manier dan ook anders. Iedereen is anders, niemand lijkt op elkaar, dus waarom iemand afwijzen vanwege zijn of haar eigenschappen?
Ik gun iedereen die zich anders voelt ook de kracht in zichzelf te ontdekken om voor zichzelf te gaan staan, zichzelf te laten zien zoals je bent. Het levert je zoveel op, als je je niet meer aan hoeft te passen, niet meer mee hoeft te gaan in wat in je omgeving als “normaal” gezien wordt. Juist als je jezelf bent kom je ook de mensen op je pad tegen bij wie jij je direct verbonden voelt, zonder dat je daar moeite voor hoeft te doen. Het is er dan gewoon en het voedt jou in je leven.